Czasowniki japońskie w formie słownikowej zakończone są na samogłoskę u (sylabę z grupy u). Formy słownikowej można użyć jedynie, gdy rozmawiamy z osobami bliskimi, dobrymi znajomymi, osobami dużo młodszymi, niższymi rangą. W innych przypadkach musimy wykrzesać z siebie trochę grzeczności i wyposażyć czasowniki w grzeczną końcówkę -masu. Czasowniki każdej grupy podlegają innej zasadzie łączenia z końcówką.
Mamy trzy grupy czasowników:
spółgłoskową
samogłoskową
nieregularne/wyjątki
Czasowniki spółgłoskowe
Czasowniki o temacie spółgłoskowym, czyli temat kończy się na spółgłoskę, np.
nomu - pić
shinu - umierać
wakaru - rozumieć
Przy dodawaniu końcówki -masu, po temacie następuje samogłoska i - z czego razem otrzymamy końcówkę -imasu.
nomimasu
shinimasu
wakarimasu
Czasowniki samogłoskowe
Temat czasownika jest zakończony na sylabę z grupy e lub i, czyli np. be, mi.
taberu - jeść
miru - patrzeć, widzieć
neru - spać
okiru - wstawać, budzić się
Ugrzecznienie czasowników samogłoskowych polega na odrzuceniu ostatniej sylaby ru i dołączeniu grzecznej końcówki -masu.
tabemasu
mimasu
nemasu
okimasu
Czasowniki nieregularne/wyjątkowe
Do tej grupy zalicza się tylko dwa czasowniki. Choć rozmaite czasowniki spółgłoskowe i samogłoskowe przybierają czasem formy odbiegające od reguł grupy, do której należą, nie traktuje się ich jako wyjątki (np. iku - iść, aru - być (nieżywotne))
Zatem czasowniki wyjątkowe to jedynie:
kuru - przyjść, przyjechać
suru - robić
Grzeczne formy czasowników wyjątkowych:
kimasu
shimasu
Należy pamiętać, że tzw. czasowniki "hybrydy" - zbudowane z rzeczownika i czasownika suru - będą się odmieniać według czasownika suru, z którym są połączone, np.
(uczyć się) benkyou-suru >> benkyou-shimasu
Czasy
W języku japońskim istnieją dwa czasy:
czas teraźniejszo-przyszły
czas przeszły.
Czas teraźniejszo-przyszły ma formę identyczną z formą słownikową.
Czas przeszły tworzy się poprzez -ta, np.
(jeść) taberu - tabeta
(patrzeć, widzieć) - miru - mita
Przy niektórych przypadkach czasowników formy spółgłoskowej zachodzą oboczności, np.
(pić) nomu - nonda
(umierać) - shinu - shinda
(pisać) kaku - kaita (zanik k)
Oczywiście, można sobie mówienie w czasie przeszłym znacznie uprościć, poprzez mówienie formą ugrzecznioną z końcówką -masu, która w czasie przeszłym brzmi -mashita
tabemashita
shinimashita
kakimashita
O wiele prostsze i do tego lepiej wypadniemy w oczach rozmówcy, gdy będziemy tak grzecznie mówić (^_^)
Dziękuję za pomoc :*
OdpowiedzUsuńDziękuję 😀
OdpowiedzUsuńarigatou!
OdpowiedzUsuń